Beş yıl evvel kırılsa da pulluğum
Evvelallah sağlam hâlâ kulluğum
Boş binada ses verince dulluğum
Yatak serin yastık taştan sert çıktı

Niyet ettim yeni avrat almaya
Düğün dernek gelin güvey olmaya
Başlayınca kapısını çalmaya
Benim yakın akrabalar tırt çıktı

Konu komşu haber saldım civara
Dedim ilk şart, içmeyecek cigara
Namazı da kılıversin bu ara
Abdest almak hepisine dert çıktı

En nihayet haber geldi birinden
Zengeyledi “Alo” dedim derinden
Neredeyse kalbim çıktı yerinden
O kükredi benim sesim mort çıktı

Ertesi gün simitçide buluştuk
Yalancıktan memnun olduk gülüştük
İki çayla bir simidi bölüştük
Arkasından bir elmalı tart çıktı

Susmayınca masamızın masonu
Gelmeyince soruların bir sonu
Bakışıyla azarladı garsonu
Hanım hanım derken birden hırt çıktı

Kocasını üç yıl önce kaybetmiş
Hünerini soran herkes aybetmiş
Bilmediği dedikodu gıybetmiş
Daha ilk söz, “Ev araba şart!” çıktı

“Altın” dedi, “elli yarım, elli tam
Bir eksiğe babamı da tanımam”
“Nikâh” dedi, “hem hükümet hem imam”
Allahı var hatun hayli mert çıktı

Üç dakkada tamam oldu risale
Beş cümlede izah oldu mesele
Surat sabit, pokerfeyis, kösele
Hatun benden daha eski kurt çıktı

Diyecektim “Benim bundan kârım ne
Dertsiz başa dert almaya zorum ne
Holdingim yok, benim yoğum varım ne?”
Diyemedim, dudağımdan pırt çıktı

Soruverdim yüzün biraz buruşuk
Kem küm etti, dili biraz karışık
Biri resmî üçü dargın barışık
Nikâhının şeceresi dört çıktı

Hamur oldu bakışlarım murç iken
Kuma döndü sözlerimiz harç iken
Biraz evvel ortası “r” “Kırç” iken
Çıka çıka bu işten de “Gört” çıktı