Sözü büyük diye birine kanmış
Hâline üzülmüş âh edip yanmış
Dağ değil gördüğü kum tanesiymiş
Gözüne yanılıp hep büyük sanmış

Sanatı bambaşka mizacı başka
Kendisi de şiir olaydı keşke
Taşlama yapsa da sanat adına
Nefsini hapsetse kilitli köşke

Dememiş beşer de şaşarmış bir gün
Nefsinin peşinde koşarmış bir gün
Kırk yıllık bir dostluk biter mi deme
Bitirecek olan yaşarmış bir gün

Bilmez (mi) ki âhuzar çeker Hakkakul
Dost bağına sevgi eker Hakkakul
Dost dediği selamını kesince
Pınar olur gözler döker Hakkakul.