Seslendi ayyuka enginde insan.
Gül taktı Venüs saçına habersiz.
Korona yaktı alınları sensiz.
Dolaşıyor Satürn ‘dostunu’ densiz.

Usanmıştı lavlardan yorgun magma,
Kılavuz olmuştu zıvanasına.
Kalınca milyon derece sıcakta,
Kefil oldu Korona çarşısında.

Zar zor tutuyor uzay, kümbetini.
Kendisine bağlamış yandaşını.
Bilsen de otobanda sollamayı,
Biter mi sandın virüsle kavgayı.

Kâmil olmak istersen Batini’de,
Çok çalış hayatına Zahiri’de.
Vuslata çıkınca karlı dağlarda,
Koronaya silahtır duaların.

Ovalar türkü çağırsa uzunca
İnlersin gölgeler derinliğinde.
“Keyif çatıyorsan” Hes’in demlerinde,
Korona yorgunusun suskunlukta.

Ediplerin kalemi ellerinde,
Pergel sabit, ayak virüs izinde,
Kendiliğinden durur koronada,
Ödersin diyetini ateşinle.

Derince gülümseyen hıçkırıklar,
Paten pabuçlarıyla uçuşurlar.
İpten kazıktan kurtulmuşçasına,
“Uçukça” koronadan kaçışırlar.