KURTÇUKNAME
Biz iki kurtçuk idik bir fındıkta
Beraber idik her gün bir sandıkta
Yediğimiz hiç ayrı gitmez idi
Sevincimiz sonsuz idi bitmez idi
Ayırdı kader bir gün ikimizi
Sarmıştı gönlümü bir ince sızı
Fındık kurduydu gitti arkadaşım
Hiç dinmedi ondan beri gözyaşım
Ne yollar açtı Antep fıstığına
Daha bakmadı Ordu fındığına
Sabrım kalmadı düştüğüm eleme
Ansızın sarıldım bir gün kaleme:
“Sen bir kurtçuk isen fıstık içinde
Ben de senin dostun fındık içinde
Nice fındıklar devrettik seninle
Nice yemişler gevrettik seninle
Kurtçuk bırakır mı arkadaşını
Hiç gider mi böyle alıp başını
Bir kere olsun bendeki sevgiyi gör
Sana son sözüm şu olsun ey nankör
Sana kalmaz bir gün Antep fıstığın
Garipler yurdudur içi fındığın”
Mektup yolladım ulaştı mı bilmem
Dost illerini dolaştı mı bilmem
Günler aylar geçti bir haber aldım
Duyunca şunları bir beter oldum
Eski dostun kurtçuk ölmüş dediler
Soğukta kaskatı kalmış dediler
Gitmemiş meğer sevgisi kalbimden
Öldü arkadaşım ne gelir elimden
Bugünden yarına kalsın bu kıssa
Bütün sevenler alsınlar bir hisse
Hiç kimseler dostunu bırakmasın
Yaşı koyup da kuruya bakmasın
İbret alsınlar kurtçuğun halinden
Düşmesin hiçbir böcek dalından
Bu kıssa size yadigârım olsun
Okuyanın gönlü sevinçle dolsun
Yorumlar - Yorum Yaz