1970 li yıllar... Memmed emmim Köleli köyünde çok sevilen, sözü diğnenen, hatiri sayılan ve hatir sayan biri. Uzun boylu, zayıf yapılı, pala bıyıklı, teni esmer ile buğuda benizli arası, gara gaşlı, sık saçlı, başında sekiz köşeli şapkası olan bir yapıya sahip. Genelde kareli gömleği ve üstünde dalgeçir cekedi olur, cebinde de tütün tabakası... Ayağanda gara şalvarı... Hele önemli bir konuda sağ el barnaklarını birleşdirerek sol döş üsdüne goyup boynunu bükerekden bıyığını gıvırıp:
“Ahh gardaşım ahh!” demesi yok mu? tarif edilemez, görmenizi isderim.
Kendi hâlinde işleriyle uğraşan biri. Tarla takım işleri, davar, inek, camız ne ararsan var. Boş olursa ya ava geder ya da bir daş diker ona gurşun sıkar, heç bi şey yapmasa bile eline bir keser alır, ağaçtan balta sapı, kayık küreği, kayık tokacı yapar, bunun yanı sıra da kefi yerinde olursa ee türkü çığırır, en çok da “Sefil Baykuş” türküsünü çığırır.
Çit moturu yoğken bile bir gağnısı vardı, gağnıya öküzlerini goşar Cahan’dan dudduğu odunnarı eve daşır, yazın da dama saman daşırdı, yani annıyacaan gün dışlık yok, çocukları bile emir eri gimi annacında hazır olda durur. Kimse “çıt” diyemez. Hele bir Cahan’ın öteğecesinde tarlası varıdı oraya gayıgla su moturunu ve borularını götürmesi ayrı bir roman.
Tabii hanimi Edefe (Adeviye) bibimiz de yanında yesir gimi o işden o işe goşdurur durur, arada bir dööş cangama olsa da fakat bunnar olağan işler tabii.
Köyden, “Baraj olacak nasıl olsa.” değen göçenner olduğu uçun köy çok sakin, ne laf edecek adam var, ne de domuz avına gedecek avcı.
Memmed emmim sıkılıyor, hersini balta sapı yontarak çıkarıyor. Bu demde Edefe bibiyle de arası limoni.
O arada yokarı köyden Gıdılık Ali denen bir adam hâl hatır sormak uçun geçerken yanına zıyarata geliyor. Değene sen galan.
“Salamu aleyküm Memmed emmi.” der.
Memmed emmim de uzun zaman olmuş adam görmüyek ya Gıdılık Ali’yi ağır misafir olarak görür.
“Ve aleykümselaaam Ali” der. Hâl hatırdan sonra:
“Buyur Ali otur.” der.
Gıdılık Ali:
“Oturuyum mu ki Memmed emmi?” der.
Memmed emmim :
“Oturmuyacın da ne diin geldin Ali? Yanındaa kütüğün üsdündeğki mindere otur” der.
Bir gözüyünen de döşşek atsın deen Edefe bibiye bakar. Edefe bibi de o an camız sağayıyo, pek oralı olmaz, pek de taysınmaz, sādece camızın partacının arasından ağarı:
“Hoşgeldin Al’ede buyur otur, horantan heyle?” der.
Gıdılık Ali :
“Savul varul Adefe bibi, hoş gördüg, bir parçıyam, horantam da banzerce şükür.” der.
Edefe bibi de :
“İyolasınız savılasınız.” der ve camız sağamıya devam eder.
Bu arada Memmed emmim gonuşmuyo amma gözünün ucuyunan hızmat bekliyo ağır misafire, duramıyo:
“Döşşeg atsana gız mısafırın altına ne duruyon?” deenci:
Edefe bibi küs ya Memmed emmiye:
“Ordaa minder bi yerinize mi batıyo? Görmüyon mu ben camız sağayıyom taman, döşşeğede atarıg zaar, acelesi mi var?” der.
Abavv... Bunu duyan Memmed emmim, keserinen balta sapı yontmuya tergiyo, bir hersinen Edefe bibinin yanına varıyo veriyo zopuya Edefe bibiye. Bir saan tası camızın südü de dökülüyo tabii.
Bu arada bu durumu gören Gıdılık Ali, bu Memmed emmim beni de düver şindik değen hemen oradan gaçmıya çalışıyo.
O arada Memmed emmim bakıyo kine Gıdılık Ali gaçıyo.
Memmed emmim yonttuğu balta sapını gabdığıyınan hemen Gıdılık Ali’nin ardısıra goparak diyo ki:
“Ulan bilmem neresini needdimin Gıdılık Ali’si, bana arvadı döğödüddürüp de neriye gaçıyon ulan sen? Gel bahim.” diyerek davar damının duluğunda yakalıyo. Yen mi yemen mi? Gıdılık Ali’ye de veriyo zopuya. Eğece bir dövüyo.
O arada Edefe bibi aralamag uçun seerdiyo:
“Cır herif ayıp daalmı mısafırı döüüyon. Gudurdun mu sen?” deep Gıdılık Ali’yi Memmed emmimin elinden zor gurtarıyo. Memmed emmim burnundan soluyo tabii o an.
Memmed emmimin birez hersi geçince Gıdılık Ali’ye:
“Geç otur olen şuruya, çay içmeden, yemek yedirmeden salmam seni. Hemi de böön burda galacaan.” diyo.
Gıdılık Ali :
“Olmaz Memmed emmi ben gediyim cır navar.” dediğise de Memmed emmim :
“Olmaz böön burada galacaan.” der.
Gözünün ucuyla da balta sapına bakar, bu durumu gören Gıdılık Ali:
“Pekiinci Memmed emmi galıyom.” der.
Neyise aaşam olur. Yemek yenilir, çay gayfe içilir, döşşeg serilir, gece geç vakıda gadar laf edeller, aradaki dööş cangama azıcıg sukunete erer tabii. Neyise herkes yatar.
Sabah ezeni okunurken Memmed emmim yekinir, eee bir de bakar ki Gıdılık Ali yataanda heç yok. Sabaanan bir zopa daha yemiyem değen herif geceden gaçmış. Bu duruma Memmed emmim:
“Seni dün az bile döömüşsüm Gıdılık Ali, keşge birtii daha döösüyemissim.” der ve o meşhur hareketi yapar; sağ el barnaklarını birleşdirerek sol döş üsdüne goyup boynunu bükerekden bıyı’ını gıvırıp “Ahh gardaşım ahh!” der.