Atmaca:

Karnıma bir sancı girdi
İlham perilerim nerde?
Aklıma bir kanca girdi
Düştüm acayip bir derde

Köksal:
“Sancı”ya “kanca” kafiye
Olduğunu gören nerde?
Dost dediyse kim ne diye?
Gözüme çekerim perde

Atmaca:
Bir zarf attım pulsuz döndü
Azat derdim geri döndü
Başım değirmene döndü
Bırakma beni kederde

Köksal:
Şiir yağmur mu ki yağa?
Damlamıyor bizim bağa
Yok gelmiyor şimdi ağa
Belki gelecek seferde...

Atmaca:
Şiir şimşek olur çakar
Gönül göklerinden bakar
Koç gibi meydana çıkar
Boynunu bükmez namerde

Köksal:

Gece bitti, sabah oldu
Zarf atmıştın taman n’oldu?
Pulun elinde mi kaldı?
Gönder bari gel seherde

Atmaca:
Gam çekmeye alışırız
Gurbet gurbet dolaşırız
Son seferde buluşuruz
Rüzgâr tersine eser de

Köksal:
Şiir evvel “söylenirdi”
Yazıldı, deftere girdi
Atmaca meyil gönderdi
Kalem de bitti defter de

Atmaca:
Bir yar için ağa nöker
Yüreğinden terler döker
Sefer varsa yola çıkar
Tek başına bir nefer de

Köksal:
Bir zaman tutuştum, yandım
Toydum, şiir kolay sandım
Belki yazmaktan usandım
Artık gençlik de yok serde