Kör şairler yazar sağırlar okur
Giderken vururlar topuk şiire
Eski bir tezgahta iplikler dokur
Manadan mecazdan kopuk şiire

Ölçüden habersiz durağı bilmez
Saçı keçeleşir tarağı bilmez
Ustaya saygı yok çırağı bilmez
Durmadan kerkinir epik şiire

İlham perisini kafede avlar
Şeytanı her gece düşünde tavlar
Dışında gizlenir içinde havlar
Tafrasından döker köpük şiire

Süsüne püsüne parayı saçar
Geceleri solar öylene açar
Retbula güvenir kanatsız uçar
Genç kızlar bürünmez ipek şiire

Burnu orman olur aldırmaz kılı
Uçurumda dolaştırır akılı
Araya söz diye döker çakılı
Ağzı yamuk burnu kepik şiire

Sosyal medya muhabbete yetiyor
Evliler sanaldan oynaş tutuyor
Aşk belin altında çıplak yatıyor
Her gün rağbet artar sapık şiire

Yalağına işer gündüz gözüne
Tilki bile bakmaz dönüp yüzüne
Kediler canavar olur gözüne
Dikmez kulağını köpek şiire

Ufak at Hartlap’ım civcivler yesin
Yeter ortalığı çınlatır sesin
Okuyanlar ve yazanlar peh desin
Geçiyorum neo depik şiire