Dün gece,
Lezizdi et,
Zengindi masa,
Hindiler semiz,
Ve kadehler lebrîzdi;
Doyduk tıka basa,
Şiire yer kalmadı.

Evet,
Tekmildi heyet,
Derindi muhabbet,
Genç Türkologlar,
Ve heybetli müderrisler,
Çok ciddî şeylerden bahsettiler,
Elbirliğiyle kurtuldu memleket,
Şiire yer kalmadı.

Çay, kahve, tütün…
Derken bastı rehâvet,
Belki de şişkebap şişirdi bizi,
Gazlı sular içildi sindirmek için.
Uykumuz kaçsın diye,
Sulu fıkralar anlatıldı,
Şiire yer kalmadı.

Şiir kuş ölüsü kirli sularda,
Çimenler üstünde gül kurusu...
Kim takar göğsüne bu solgun gülü?
Öyle yüksek sesli hatipler varken,
Delikanlıların kanı böyle kaynarken,
Kim diler âvâre bülbülü,
Şiire yer kalmadı.

Dün, bir kere daha öksüzdü şiir,
Perperişan evine döndü şair,
Yırttı bütün yarım evraklarını,
Katletti ne varsa şiire dair.
Siyaset, doktrin, moktrin,
Vesâir, vesâir,
Şiire yer kalmadı.