ZAMANE HASTALIĞI
Zaman öyle zaman ki hatır gönül kalmamış,
Dostluk çıkara bağlı menfaate itiyor.
Hele bir tayfa var ki ar, terbiye almamış,
İnsan diyesin gelmez konuştukça batıyor.
Sakın sanma nezaket adamın umurunda,
Dedikodu, suizan yoğrulmuş hamurunda,
Fitne saçar çevreye bataklık çamurunda,
Bir de ulu ortaya çıkıp caka satıyor.
Amaç kınamak değil dile getirmek dile,
Her şeyi onlar bilir işinin tümü hile,
Gerçeği ispat edip alnına çaksan bile,
İnat edip ortamı birbirine katıyor.
Sorumlu saymadıkça bu gidişten asiller,
Boş gezenin kalfası yetişecek nesiller,
Yoksa ayyuka çıkar cemiyette fosiller,
“İşin özü ne dersen?” Rol kadında bitiyor.
Zamane hastalığı Tuncer’in gündeminde,
Kalaslar hızarlara verilsin son deminde,
Yontulsun, törpülensin, insanlık edebinde,
Adam olmaya sade samimiyet yetiyor.
Yorumlar - Yorum Yaz