BOZ EŞŞEK
Bizim köyde inadıyla meşhurdu,
Haymana’ya damat gitti boz eşşek.
Çiftesiyle yere sererdi kurdu,
Kangallardan daha itti bozeşşek.
Katırlara, beygirlere çatardı,
Yaylaya girerken nara atardı,
Yükü ağır gelse, suya yatardı,
Unumuzu hamur etti boz eşşek.
“Deh!” dedin mi arkasına bakmazdı,
Kafası eserse yokuş çıkmazdı,
Hele beni çocuk diye takmazdı,
Bize sabrı tez öğretti boz eşşek.
Aladağ’a kestirmeden giderdi,
Çobanların dostu, davar güderdi,
Kötü niyetliyi takip ederdi,
Her zaman imdada yetti boz eşşek.
Elin ahırına dalardı bazen,
Karpuz kabuğunu yalardı bazen,
Amcam saçlarını yolardı bazen,
Firarda çok nal eskitti boz eşşek.
Dedemin yanında uslu, sakindi,
Belki de ak sakalından çekindi,
En sevdiği zahra yeşil ekindi,
Samana hep yüz ekşitti boz eşşek.
Yularını, semerini sevmezdi,
Sen çatlasan, patlasan da evmezdi,
Heyhat, şaha kalksa kimse övmezdi,
Masallarda kaldı, yitti boz eşşek.
Yorumlar - Yorum Yaz