YAŞAYAN ÖLÜ
Beş duyum teneke aklım tam takır
Yönünü yitirmiş deli gibiyim.
Her yanım engebe, her yanım çukur
Şehr-i Antakya’nın yolu gibiyim.
Sıra sıra dertler boyumdan uzun
Tepeden tırnağa boyandım hüzün
Ufala ufala eriyen közün
Boşluğa savrulan külü gibiyim.
Pahalı dertlerim paha biçilmez
Kilosu tartılmaz, boyu ölçülmez
Kapatsan kapanmaz, açsan açılmaz
Kilitsiz kapının kolu gibiyim.
Dertlerin elinde maraba, uşak
Çile yorganımdır, ıstırap döşek
Ekin tarlasında kurumuş başak
Dikene sarılmış çalı gibiyim.
Çirkin karakterim her bir oyunda
Kötü ben olurum canlı yayında
Yazın ortasında, temmuz ayında
Toprağı taşlayan dolu gibiyim.
Gözlerim yakını zor seçer olmuş
Sıvası dökülmüş, boyası solmuş
Sanırım ömrümün miadı dolmuş
Çınarın kurumuş dalı gibiyim.
Türkmen’im kütükte isim hükümsüz
Kâğıda çizdiğim resim hükümsüz
Bağırsam boşuna sesim hükümsüz
Sanki yaşayan bir ölü gibiyim.
Yorumlar - Yorum Yaz