Günler geçiyor, geceler geçiyor… Tutabilene aşk olsun. Tutamayana meşk olsun.

Bu ayın da bitmesine az kaldı.

Gecelerden bir gece, mısralar hece hece… Kim dinler kim anlar, çözülsün bu bilmece diyerek selâm ve hürmetle başlayalım.

 

Şükürler olsun ki buldum bir damar

Ondan ötrü yedim bin türlü şamar

Sanma ki benden bahtsızdır şu çomar

Kapılar önünde bekledim durdum

Kapı önlerinde bekledim durdum

Nasibim bir yerde ben başka yerde

Bir tat görmedim neş’ede kederde

Sonunda gözüme indi bir perde

Başımı duvardan duvara vurdum

Başımı taşlara vurdum da vurdum

Kargayı şah ettiler başımıza

İnsaf edip bakmadan yaşımıza

Ballı zehir kattılar aşımıza

Sanki bozuk düzeni ben uydurdum

Şu bozuk düzeni ben mi uydurdum

 

Bir hikâye kahramanı düşünün… Konuşurken bütün sesleri kalın söylüyor. Başka bir maksatla değil, dili dönmediği için.

 ‘Üzüm’ diyemiyor, ‘uzum’ diyor.

‘Ekmek’ diyemiyor, ‘akmak’ diyor.

‘Bekir’ demek isterken ‘Bakır’ çıkıyor ağzından.

Bu şiiri bir de onun ağzıyla okuyalım bakalım, hangi diyarların havası duyulacak…

*

VAZIYAT

 

Şukurlar olsun kı buldum bır damar

Ondan otru yadım bın turlu şamar

Sanma kı bandan bahtsızdır şu çomar

Kapılar onunda bakladım durdum

Kapı onlarında bakladım durdum

Nasıbım bır yarda ban başka yarda

Bır tat gormadım naş’ada kadarda

Sonunda gozuma ındı bır parda

Başımı duvardan duvara vurdum

Başımı taşlara vurdum da vurdum

Kargayı şah attılar başımıza

Insaf adıp bakmadan yaşımıza

Ballı zahır kattılar aşımıza

Sankı bozuk duzanı ban uydurdum

Şu bozuk duzanı ban mı uydurdum