Kazanlar* Türk, kepçe gavur

Düşmanları alnından vur

Ekinleri yele savur

Dost ellere düşsün yolun

 

Kıymet bilenin alnı ak

Önü toprak sonu toprak

Hele gel de bir beri bak

Sağlam olsun elin kolun

 

Mıh batsa teker değişir

Gün gelir Züfer değişir

Belki o haber değişir

Yolunu ışısın tolun

 

Gül dalına karga konmaz

Hak yiyenler asla onmaz

Danışanın sözü donmaz

Mamur olsun sağın solun

 

Barı get bir çare gayd sen

Özüne güvenmelisen

Hara gedirsen gel hemen

Şu sözlerin olsun folun

 

Günler geçer tatlı acı

Medet ana, medet bacı

Fakir hepsine duacı

Ötesini kuru yolun

 

* Kurban Bayramı vesilesiyle bir süre öncesinde Bakü’ye giden aziz arkadaşım Tayyib Atmaca, Hece Taşları’nın 54. sayısını gönderirken “Nereye gidersek gidelim dergi de bizimle” diyerek bir not düşmüştü. Derginin o sayısı Bakü’de hazırlandı, oradan yola çıktı, bize ulaştı. Bizim buralarda rüzgârlar eser, yağmurlar yağarken; yolları, sokakları, bodrum katlarını seller basarken, lütfedip fakire bir şiir yazmış. Dedi ki “Haydi bakalım bir cevap yaz.”

Ha deyince olur mu? “Kafam kazan gibi” diye cevap verdim. O da “Kazanlar Türk” dedi. Oradan yola çıktık. Kazasız buraya vardık.