İrma, geçen yıl beni tırmalayıp onca iğne yedirten kedi.
Bağıra çağıra gelir.
Yemekle kavga ediyormuş gibi söylenerek yer, o arada başını, sırtını okşarsanız hoşuna gider. Yaklaşan kedileri hırlayarak ve bir ayağıyla yel yaparak uzaklaştırır.
Karnı doyunca teşekkür bakışı bile vermeden geldiği yöne gider.
Severim İrma’yı.
Geçenlerde geldiği yöne giderken çığlıklarını duydum, o yana koştum.
Kuyruğu kopuk olduğu için acıdığım cüsseli bir kedi var; bir kamyonun altında kıstırmış, tecavüz etmek üzereydi.
Neyse, vaktinde yetiştim, tüm gücüyle çırpınan, canhıraş sesler çıkaran İrmacık gözü ve yüzü yaralı kurtulabildi.
Erkek kedilerin evrenlerinde, zorla güzellik olmaz anlayışı geçersiz anlaşılan.
Martla bir ilgisi yok, yıl boyu tecavüzcüler.
Bir damın köşesinde, bir ağacın tepesinde ortalığı ayağa kaldırarak yardım isteyen çok dişi kediye rastladım.
Erkek kedilere öfkeliyim; onlar rahatlayınca gidiyorlar, dişiler gebelikle baş başa kalıyorlar.
Kedi sevgimi bu yüzden sorgulayabilirim.
Hiç değilse kışa girerken rahat bıraksalar dişileri.