Gördüm itin biri yatmış kapıya,
Sordum zincirini, yoktur dediler.
Dedim bu itin kim ağzın kapıya?
Korkma avanesi çoktur dediler.

Dedim itinizin yalı nerdedir?
Bek de uyuz gibi, çulu nerdedir?
Çimse iyi olur gölü nerdedir?
Suya ne gerek var paktır dediler.

Dedim hiç ar edip sıkılmıyor mu?
Artık köşesine çekilmiyor mu?
Ziggesi, kazığı çakılmıyor mu?
Seyiplik verilmiş haktır dediler

Dedim bu it hoşttan, kışttan anlar mı?
Biri azarlarsa acep dinler mi?
Yoksa vara yoğa böyle tanlar mı?
Yüzsüzdür her lafa toktur dediler

Dedim sahibi de bunun gibi mi?
Yoksa bir maganda, ağır abi mi?
Çamurun, çökeğin kokmuş dibi mi?
Aynen... Öküzlükte tektir dediler

Dedim it gider mi davara, mala?
Görünce dalar mı kurda, çakala?
Ah edip “Narasın sen de, kaç hala
Bağrımızda saplı oktur.” dediler.

Dedim bunca adam niye ardında,
Kimi kuyruğunda, kimi sırtında?
Ziya aydınlıkta ışık derdinde,
Kellen bedenine yüktür dediler.