I

Öyle yıldırdı beni hayat ki
yani kostümlerden bıktım
yakasına kondurulmuş işaretlerden
şekilli oturup kalkmalardan
ayarlı gitmelerden
aşırı cümlelerden
aşırı kötü cümlelerden ve
aşırıdan fazla gülmelerden
gülmelere takılmış takılardan
takılara gizlenmiş kalplerden

Karşıya geçiyordum
bir klakson çaldı of dedim
derken bile yarıldı dikkatim
bütün seslerden yıldım
birbirine yanaşan
birbirini kesen gürültülerden
yüz değiştiren tutumlardan
yapmacık mimiklerden
ve ölçülü iç çekişlerden

Her şeyi bilmenin aceleciliği
çok şeyi unutmanın aymazlığı
tanıyıp tanımazlıktan gelen
ve tanımayıp tanıyormuş gibilerden
bıktım illâllah bıktım
ah nasıl bıktım
peşpeşe üstüste bıktım
bıkkınlığım benden cümlesine
gidişli gelişsiz yol olur

Benim sıradan
gelişigüzel oflarım var
alelade çekilmiş foto oflarım gibi
-mahzuru yok itinalı da olabilir
yerli de olabilir yersiz de
ansız da olabilir anlı da
ansızın olan oflarım
ah beni saran oflarım
geçmişse ofsuz bir günüm
kalan günlerime murad olunur

II

Of kere of
geçtim sizliğinizden
geçimsizliğinizden
sizi benzeştiren ilişkilerinizden
ayinleriniz ritüelleriniz
alelûyalarınız riyalarınıza matuf
tütün sararım adamakıllı tütün
dumanını salarım yalanınıza falanınıza
“ne haktan korkar
ne hicâb çekersiniz” derim
ben sizin ciğerinize of çekerim

Evet of!
ne dağ yıkıntısı ne duvarlar
insan ettiklerinden bîhaber
edemediklerine de beter
bulduğuna şükürsüz yitirdiğine düşman
terkedip gider birgün her şey
altımızdan çekilir rahat kanepe
üstümüzü saran battaniye de
bir çıplak kalırız pişman

Of!
hizmet vermiyoruz artık
cesetlerinizi kaldırın lütfen
zorunlu kapalıyız, müebbeten