Kocaman evler dar geldi
Attılar huzurevine
Anaya bakmak zor geldi
Attılar huzurevine

Kocam öldü ersiz kaldım
Hem yurtsuz hem yersiz kaldım
Dizlerimde fersiz kaldım
Attılar huzurevine

Altı kardeş buluştular
Miras için dalaştılar
Evi satıp bölüştüler
Attılar huzurevine

Her birine emek verdim
Ben yemedim yemek verdim
Hayırlı evlatlar derdim
Attılar huzurevine

Besliyorlar köpek kedi
Oğlum anne yer yok dedi
Gelinim kapıya kodu
Attılar huzurevine

Dedim kızım bana kıymaz
Zannettim sokakta koymaz
Gel gör sağır olmuş duymaz
Attılar huzurevine

Toruna torbaya baktım
Yollarına ömür döktüm
Yaşlandım belimi büktüm
Attılar huzurevine

Güneş olup doğamadım
Yağmur olup yağamadım
Hiçbirine sığamadım
Attılar huzurevine

Nurgül’üm der garip başım
Dinmez gözlerimde yaşım
Erken gitti can yoldaşım
Attılar huzurevine