Hakikate dair kelâm kalmadı
İnsanı insandan koru Allah’ım!
Komşuluk kayboldu, selâm kalmadı
İnsanı insandan koru Allah’ım!

Helâl lokma yiyen nadirattandır
Sözü doğru diyen nadirattandır
Usulünce giyen nadirattandır
İnsanı insandan koru Allah’ım!

İyiliği başa kakan türedi
Gönül Kâbe’sini yıkan türedi
Yüce kitabımı yakan türedi
İnsanı insandan koru Allah’ım!

Söz verip sözünden cayanlar vardır
Ana babasını soyanlar vardır
Eşine dostuna kıyanlar vardır
İnsanı insandan koru Allah’ım!

Debelenir durur hak yoldan sapan
Hakk’a sırt çevirmiş şeytana tapan
Mankurda dönüşmüş özünden kopan
İnsanı insandan koru Allah’ım!

Yürekler kan ağlar, gülen yok şimdi
Mazlumun yaşını silen yok şimdi
Sıla unutulmuş, gelen yok şimdi
İnsanı insandan koru Allah’ım!

İster feryat eyle, istersen bağır,
Cümle hakikate kulaklar sağır,
İnsanlık komada, ağır mı ağır,
İnsanı insandan koru Allah’ım!

Mâziyi bilen yok, köksüz insanlık
İdrâkler tarumar, öksüz insanlık
Dava şuuru yok, yüksüz insanlık
İnsanı insandan koru Allah’ım!

Kötü yüceltilip iyi kınanır
Kişi yalan söyler, sonra inanır
İmtihan yurdunda herkes sınanır
İnsanı insandan koru Allah’ım!

Gayri zulmeyledik birbirimize
Bu gidişle kolay çıkmayız düze
Bilenler söylesin, ne oldu bize?
İnsanı insandan koru Allah’ım!