Kimsenin ardından konuşmam amma
Dostlar bu şiirde mevzum Kefiye
Kalmayacak hiçbir şeyi muamma
Kırsa da kalbini sözüm Kefiye

Sırlarına vakıf olan değilim
Yanında bir lahza kalan değilim
Gönlünden geçeni bilen değilim
Zorlanır sırrında yazım Kefiye

Seyirci kalamam maşallah deyip
Oturmak yakışmaz eyvallah deyip
Bileyip kalemi, bismillah deyip
Açılsın bayramlık ağzım Kefiye

Bilemezsin ne hayaller kurar o
Cilvesiyle çok kalpleri yorar o
Naciye’nin rekorunu kırar o
Heyecanda pembe dizim Kefiye

Mal oldu macera çok pahalıya
Yediği darbeden bozuldu kimya
Takmasa da sol göğsüne madalya
Aşk elinden malul, gazim Kefiye

Yalancı dünyada olunca cahil
Geçirdi ömrünü itten irezil
Maksadım rencide eylemek değil
Tarihe mal etmek arzum Kefiye

Gidince ruhundan asil soyluluk
Kaderi olsa da gözü sululuk
Çalmayınca kapısını mutluluk
Pes etmedi amca kızım Kefiye

Aklınca farklıydı dünya görüşü
Günü gün etmekti hayali, düşü
Kınasa da herkes yaptığı işi
Aramadı hâle çözüm Kefiye

Ayan beyan her adımda fiilim
İnsanlık babında ehli kâmilim
Kınamayın dostlar ben bu değilim
Kızardı yazarken yüzüm Kefiye

Kalmayınca evlilikte ihtimal
Konuk eyleyince bir sürü kanal
Uğraşmazdı hiç kimseyle Delibal
Değişti sayende tarzım Kefiye