Ben aslında karıncayı incitmem,

Günde üç beş tane cinayetim var.

Kılıbık değilim avrattan korkmam,

Hanımıma sonsuz itaatim var.

 

Rütbem mareşalden daha yukarı,

Otuz sene güttüm köyde davarı,

Lüzumsuz işlerde yaptım başarı,

Özrümden büyük kabahatim var.

 

Kendime uymayan bir iş bulurum,

Horozun sesine eve gelirim,

Namaz kılmayana imam olurum,

Alnı yere gelmez cemaatim var.

 

Yaşantım çok tatlı baldan kaymaktan,

Benim gibi erkek çıkmaz oymaktan,

Günde on kez dayak yerim avrattan,

Krallardan üstün bir rahatım var.

 

Yalanı söylemem, hiç doğru demem,

Avantadan sevmem çalışıp yemem,

Emanet alırım iade etmem,

Yüksek karakterli şahsiyetim var.

 

Hep yerde gezerim uçaktan inmem,

Eşeği bulamam, beygire binmem,

On yedi yaşlı kız verseler evlenmem,

Koca karılarla kontratım var.

 

Yeni fehmeyledim sağ ile solu,

Bilmeye çalıştım gittiğim yolu,

Kırk mağazam var, rüzgarla dolu,

Avluk dağlarında saltanatım var.

 

Çok ince ruhluyum değilim kaba,

Yaptığım kusurlar gelmez hesaba,

Bütün çingeneler bana akraba,

Sülalesi temiz asaletim var.

 

Her gün yemek yerim altın tabakta,

Yiyip içip aç gezerim sokakta,

Bir elbise yaptırırım her hafta,

Çaput parçasından kravatım var.

 

Altmış beşten kırka indi yaşlarım,

Yolu yarı eder geri başlarım,

Hep geri zekalıdır arkadaşlarım.

Benim de kafamdan şikayetim var

 

Bin bir mesleğim var, yapmaz yıkarım,

On beş avrat aldım halen bekarım,

Yazın ağustosta soba yakarım,

Kışın kırk derecede hararetim var.

 

Yoksulluk elinden halim pek yaman,

Olamazlar benim gibi kodaman,

Adım Abdulvahap soyu kocaman,

Koçlu köyü denen vilayetim var.