Ne eylese ne söylese şaşmaya
İnsanoğlu çiğ süt emmiş erenler.
Kiminde barınmaz âr, namus, hayâ;
Kimi olgun, kimi hammış erenler.

Yaşlının öğüdü masalmış gence,
Altını bilmeyen değişmiş tunca.
Hakikat sırrına ermeden önce
Körpe kuzusunu gömmüş erenler.

Nefis karıştırır akla karayı,
Gafil görmez sînedeki yarayı.
Sevgiyle bezeli gönül sarayı
Bir nadide ince cammış erenler.

Sabreyleyen menziline erişmiş,
Atı çalan İblis ile yarışmış.
İyi, kötü birbirine karışmış,
Yaşanılan zorlu demmiş erenler.

Dünya malı uykuları kaçıran,
Boş hayaller yârdan, serden geçiren.
Deveyi apansız yardan uçuran
Gördüğü bir parça yemmiş erenler.

Kimi sevgi ekip saygı görmemiş.
Kimi dikeninden gülü dermemiş.
Kimisine ölüm de ders vermemiş,
Gerçeğe gözünü yummuş erenler.

Fikret, ahkâm kesiyorsun ha bire!
Haddini bilmemek girermiş kibre.
Kendimize sormalıyız bir kere;
Hakiki Müslüman kimmiş, erenler?