İki bin yirminin ocak ayında,
Kırım için Çin’de, başladı bu yıl.
Ölüler seyrettik, canlı yayında.
Ev hapsi milleti, haşladı bu yıl.

Korona dediler virüsün adı.
Acıdı zenginin ağzının tadı.
Tanığı, sanığı ve dahi kadı,
Ayırmadı toptan, taşladı bu yıl.

Karıştırdı cahilini, bileni.
Namazsız çuvalla, gömdük öleni.
Açlıktan ölene bakıp güleni,
Tutup yakasından, tuşladı bu yıl.

Camiler, okullar, yurtlar kapandı.
Sorsaydın sebebi, yoldan sapandı.
Düzledi bir uçtan sanki tapandı,
Gitmedi bizimle, kışladı bu yıl.

Sokaklar boşaldı, market tıkandı.
Görünmeyen devdi, yılan sokandı.
Caddeler yıkandı, millet yıkandı.
Tertemiz bir ülke, düşledi bu yıl.

Elle temas yoktur, ziyaret yasak.
Abdest azasında, kalmadı pasak.
Tutun şu virüsü beraber asak.
Gelmeden korkusu, dişledi bu yıl.

Bizim için ölüm gediğin ardı.
Gençleri korusun, her yanı sardı.
Zalimin zulmünü, bir gören vardı.
Korkarım o yüzden, boşladı bu yıl.

Tavan yapmış idi dünyada zillet.
Mevla’m yardım etsin, çekilsin illet.
Külünden doğarken, bu şanlı millet,
Devletle el ele, döşledi bu yıl.

Kalender kefaret çekilen çile.
Mahşer kurulsun ki haklı seçile.
Ağlamaya hasret, gülenin bile,
Kuru gözlerini, yaşladı bu yıl.