Gümüşhane ilimizin bazı ilçelerinde (Şiran) da konuşulan ağızla yazılmıştır.

Bizim köylü Tito Enver abi annattı. Dey ki:
“Ula uşahlar düneyneri ahşam bosdanı sulamıya gettim yuharki bosdannara. Yanımda da bizim Köroğlu var. Bosdana yanaşdım bahdım bi gışırtı geliy, alatirigi bosdana doğru bi tuttum ki ne görim? Ben deyim 2 metire sen de 3 metire gocaman bi ayu anamgilin bosdana girmiş ha bire lahanaları yey. Bizim ev sahabına dedim ki:
“Hatun sen ha bu tüfeginen alatirigi dut, şimdi ben ona sorarım.”
Hayle arhasından doğru yanaşdım ayahlarına bi çelme tahdım tam yere düşiyken boynuna golumu doladım goltuğumun altına aldım gafasını. Verdim ona gumbuzu. Ben vurıyrım o bene yalvarıy:
“Etme Enver abi ayağin altin öpem, ben bu bosdanın Gülperi ablamın olduğunu bilmeydim. Bilsem girer miydim? Bi daha da tövbeler olsun gelmem.” diye yalvarınca hersimi almah için bir gaş dene daha vurdum ağzı burnu gan revan içinde galdı bırahdım getti. Ama bi gaçışı var görmeyiz lazım... Hem gaçıy hem de arada bir geri bahıy ki “Enver abim geliy mi?” diye.

Ayu Gördüm Emice

Düneynneri bosdannara gidiyken
Ögüme bir ayu çıhdı emice
Ben gorhudan tumanıma ediyken
Durup bene doğru bahtı emice

Önce nasıl gorhdum ödüm patladı
Ayu tumpdan inip yola atladı
Böylece gorhumu üçe gatladı
Alnımdan terlerim ahdı emice.

Bi la havle çehdim gendüme geldim
Sonra da hersinen ayuya döndüm
Hışmınan gumbuzu yüzüne göndüm
Gözünde şimşehler çahdı emice

Gumbuzu yeyince yüzüme döndü
O zaman gözünün ferleri söndü
Şaşırdı sağ nere sol hangi yöndü
Dişleri ağzından çıhdı emice

Ben vurdum o bene dönüp yalvardı
“Ben ettim sen etme” diye yakardı
Meğerse yavrusu bize bakardı
Gorhudan çaluya tıhdı emice

Acıdım yavruya yetim galmasın
Yalınız başına dağa dalmasın
Ayu belasını benden bulmasın
Bırahdım yollara ahdı emice

Lügatçe:
Tuman: Bir tür iç çamaşırı
Tump: İki tarla arasındaki sınır
Hers: Sinirlenmek kızmak (Hırs)
Gumbuz: Yumruk
Tıhmak: Saklamak gizlemek
Ahdı: Yolda akıp gitmek