Dörtdivan dört köşe fırtına fışan
Çıkma sakın evde kal abıcanın
Demle çayını köşende bir zaman
Şöyle ince fikre dal abıcanın

Kadılar’dan çıkıp yürürsün yayan
Delilik seninki bellidir ayan
Geçecek bu kışlar azıcık dayan
Birazcık insafa gel abıcanın

Dörtdivan’ın kışı alacak koymaz
Karlar yağdığında yağmaya doymaz
Ayazı pek çetin kimseyi saymaz
Haberi sen benden al abıcanın

Ne var da yürürsün kışta ayazda
Kayıp mı gidecen yerdeki buzda
Söylettin adamı durcan mı sözde
Nedir sendeki bu hâl abıcanın

Abıcan pek sever seni bilirsin
Dörtdivan deyince keyfe gelirsin
İnşallah sözümden ibret alırsın
Haydi sağlıcakla kal abıcanın

(Şiir hakkında birkaç not: Bolu-Dörtdivan yöresinde amcaya “abıca” derler. Sona gelen “-nın” eki, aslında sevgi, hürmet, himaye anlamını taşır ve kelime bu şekliyle “amcası” demek olur. Bu şekilde kelime, birine hitap ederken çokça kullanılır. “Fırtına fışan” deyimi karın çok fazla yağdığı hava durumları için yörede kullanılan bir deyimdir. Kadılar, Dörtdivan’ın merkez mahallelerinden birisidir. Şiirin üçüncü dörtlüğünün ilk mısrası Dörtdivan’da söylenen “Dörtdivan’da kış alacağını koymaz!” atasözüne yaslanmaktadır.)