Aynada kendimi göremiyorum,
Gözlerim bozuk mu, kör mü doktor bey?
Kulağım duymuyor, soramıyorum,
Sağır mıyım, yoksa kir mi doktor bey?

Karnım çok ağrıyor; şiştir, diyorlar.
Ağzım dökülüyor; diştir, diyorlar.
Böğrümde sızı var; taştır, diyorlar.
Saklama, çaresi zor mu doktor bey?

Dizlerimden oturamam, çökemem.
Elim tutmaz, bir kibriti yakamam.
Tutunmadan bir basamak çıkamam.
Her önüme çıkan sur mu doktor bey?

Aniden gözüme iniyor perde.
Göğsüm daralıyor, durduğum yerde.
Ceket sırtımdayken ararım, nerde?
Sebebi beynimde ur mu doktor bey?

Korkudan yalınız yatamıyorum.
İki kelimeyi satamıyorum.
Af buyur abdest de tutamıyorum.
Söylememde mahzur var mı doktor bey?

Doksanı geçsem de sağlamım daha,
Hâlâ ayaktayım, şükür Allah’a.
Bir güreşe çıksam dar gelir saha!
Acep bana “evlen”, der mi doktor bey?

Açık açık arz eyledim halimi,
Bunca yılın kahrı büktü belimi.
Elbet kimse arzu etmez ölümü,
Söyle, benim için er mi doktor bey?

Fikret der ki, Hakk’a döndüm yönümü,
Hepsi şaka, ben ki gördüm günümü.
Hele bir incele şu sol yanımı,
O görünen kül mü, kor mu doktor bey?